Καλησπέρα.
Αναμοχλεύοντας την ειδησεογραφία της επικαιρότητας, θεωρώ απόλυτα λογική κι ουσιώδη την προσπάθεια του Ολυμπιακού να αποκτήσει τον Matt Thomas, προσθέτοντας έτσι μεγαλύτερη δύναμη πυρός στην περιφερειακή του γραμμή. Ο Thomas αποτελεί a sure thing για κάθε Ευρωπαίο προπονητή, καθώς μπορεί να απειλήσει την αντίπαλη άμυνα από κάθε σχεδόν σημείο του γηπέδου. Κυριως εκτελώντας off the dribble και off of screens. Άριστος επαγγελματίας και συμπαίκτης, γνώστης των δεδομένων του Ελληνικού πρωταθληματος και της Euroleague, με πλούσιο βιογραφικό, στα 29 του είναι μια αναμφισβήτητα low risk επιλογή. Όπως ανέφερα στο χθεσινο άρθρο , προτιμήθηκε ο Kyle Guy από τον Αταμάν, επειδή ο Thomas θεωρείται ένας αρκετά μονοδιαστατος σουτέρ που υστερεί στον χειρισμό της μπάλας, στην δημιουργικότητα και την ανάπτυξη pick and roll καταστάσεων , ενώ δεν διαθετει πλευρική ταχύτητα για να μαρκάρει γρήγορα, εκρηκτικά Γκαρντ. Για έναν προπονητή όμως με διαφορετικά θελω και απαιτησεις από τα Γκαρντ του , όπως ο Μπαρτζωκας , ο Thomas μπορεί να αποτελέσει τον πολιορκητικό κριό της ομαδας του απέναντι σε άμυνες που θα «κλείνουν» κοντά στο καλάθι.
Κι ο Αταμάν με βάση την δική του φιλοσοφία έχει χτίσει με ορθολογισμό ως τώρα τον νέο Παναθηναϊκό. Κι ας έχει αναγκασθεί να καταφύγει σε καποιες επιλογες από δεύτερο και τρίτο ράφι μετά την απώλεια των πρωταρχικών του στόχων. Σχετικά με το φημολογούμενο ενδιαφέρον του για τον Donatas Motiejunas, κατανοώ απόλυτα τους προβληματισμούς και την παγωμάρα των οπαδών των πρασίνων στο άκουσμα της είδησης. Όπως και τους φόβους τους ότι ο σχεδόν 33χρονος Λιθουανός θα «μολύνει» το ΟΑΚΑ με περισσότερη απάθεια και σοφτίλα από αυτή που χαρακτήριζε τον Γιώργο Παπαγιαννη. Η πιθανή απόκτηση του ομως θα σημαίνει ότι εξυπηρετεί το συγκεκριμένο αγωνιστικό σχεδιασμό που έχει εκπονήσει για τον Παναθηναϊκό της νέας περιόδου ο Τουρκος coach. Οι όποιες επικρίσεις δεχτεί για αυτήν του την απόφαση , εάν οντως μετουσιώσει το ενδιαφέρον του για τον Μοτεγιουνας σε επίσημη προσφορά, θα έχουν την ίδια βαρύτητα με την καφενειακού επιπέδου κριτική που ασκείται στις αποφάσεις του κάθε προπονητή, μεταξύ πρέφας και γκαζόζας.
Η χθεσινή αναμέτρηση της Εθνικής U20 με την αντιστοιχη της Γαλλίας έμοιαζε με μονομαχία χριστιανών με λιοντάρια. Υποστήκαμε ήττα με 47 πόντους διαφορά από ομάδα που παρατάχθηκε χωρίς 4 NBAers (Wembanyama, Ousmane Dieng=3/2αρι της Οκλαχόμα 20 ετών κι ύψους 2.08m, Νο 11 στο περυσινό Ντραφτ!!, Κουλιμπαλι=Νο 7 στο φετινό Ντραφτ για την Washington!!, και Rayan
Rupert=No 43 στο φετινό Ντραφτ για τους Blazers). Η Εθνική Γαλλίας δεν είναι η Αμερικανοποιημένη Dream Team του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Είναι κάτι πολύ πιο εντυπωσιακό, που αγγίζει τα όρια του ουτοπικού. Με βάση και την αλματώδη πρόοδο που θα παρουσιάσουν στο εγγύς μέλλον οι νεαροί άσσοι τους αγωνιζόμενοι στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, στα προσεχή χρόνια οι αναμετρήσεις των Γάλλων με τους Ευρωπαίους αντιπάλους τους θα μοιάζουν με εισβολή εξωγήινων στον μπασκετικό πλανήτη Γη.
Από Πτολεμαιο.
