Σημερα συμπληρωνονται 47 χρονια απο την ημερα που ηρθε στην ζωη ο κορυφαιος Power Forward ολων των εποχων. Ο Mr. Fundamental του παγκοσμιου μπασκετ.
Προσωπικα, εγινα οπαδός των Σπερς όταν στο ντραφτ του 1997 επέλεξαν τον Timothy Theodore Dunkan στο νούμερο 1. Ήταν ο αγαπημένος μου παίκτης, από την εποχή που έπαιζε στο κολέγιο του Wake Forest, και παρεμεινε έτσι, ακόμα κι αφού εκλεισε την εκπληκτικη καριέρα του.

Μια καριέρα που δεν σημαδεύτηκε τόσο πολύ ούτε από τα πεντε (5) δαχτυλίδια πρωταθλητή, ούτε από την ανάδειξη του σε MVP της λίγκας δύο (2) φορές (το 2002 και το 2003), ούτε από τα τρία (3) Finals MVPs, ούτε από την επί 10 φορές παρουσία του στην First Team All NBA, ούτε από τις 15 συμμετοχές του σε Αll Star Games. Αλλά από τη σταθερότητα και τη διάρκειά του. Τις ιδιότητες που είναι οι σημαντικότερες στην καριέρα ενός παίκτη.
Κάθε μέρα έχουμε πόλεμο
Ο Ντάνκαν σκοραρε 26.496 πόντους στην 19χρονη καριέρα του, μαζεψε 15.091 ριμπάουντ και μοιρασε 3.020 τάπες. Στατιστικά είναι από τους κορυφαίους στην ιστορία του αθλήματος.
Αλλά ο Ντάνκαν είναι μοναδικός για πολλούς άλλους λόγους, που δεν έχουν σχέση με τους αριθμούς ενός παίκτη. Οδηγησε επί 19 χρόνια τους Σπερς στη μάχη, με τη νοοτροπία πως “κάθε μέρα έχουμε πόλεμο“. Υπηρξε μπροστάρης, leader και winner. Ηταν ο απόλυτος επαγγελματίας, που σιωπηλα και απλά εκανε τη δουλειά του σε καθημερινη βαση με τον τελειότερο δυνατό τρόπο.
Simply the best
Από τότε που ο κόουτς Dave Odom έπεισε έναν κοκαλιάρη 18χρονο κολυμβητή από τις Παρθένες νήσους να εγκαταλείψει την πατρίδα του και να ενταχθεί στο δυναμικό του Wake Forest, ο Ντάνκαν διεψευσε διαρκώς τους αμφισβητίες του, καταθέτοντας κάθε φορά που βρισκοταν στο παρκέ το “είναι του“.
Αυτοί που τον κατεκριναν ισχυρίζονταν πως ενώ ηταν από τους σπουδαιότερους παίκτες της εποχής του, ηταν αφορητα βαρετός γιατί σκοραρε με τον ίδιο μονότονο τρόπο, δεν καρφωνε, δεν ηταν γρήγορος και ελεγε σχεδόν πάντα τα ίδια τετριμμένα πράγματα.
Ο Τίμης, όμως, απεδειξε στους πάντες όλα εκεινα τα χρόνια πως το έξυπνο, fundamental παιχνίδι του -βρισκόμενο πάντα σε απόλυτο συγχρονισμό κι εναρμονιση με αυτό των συμπαικτών του- εφερνε νίκες και, το κυριότερο, κερδιζε πρωταθλήματα.
Γι’ αυτό και ο Ντάνκαν δεν υπηρξε απλα ο πιο “fundamental“, ο καλύτερα τεχνικά καταρτισμένος ή περισσότερο παρασημοφορημένος πάουερ φόργουορντ του ΝΒΑ. Ηταν απλά ο καλύτερος. Όλων των εποχών.
Κέρδισε την αποθέωση και των πιο σκληρών
Ο Ντάνκαν υπηρξε η πιο σταθερή αξία στο ΝΒΑ, μετά τα χρόνια του Τζόρνταν και πριν την αγωνιστικη ωριμανση του Λεμπρον. Είχε μεγαλύτερη αγωνιστική μακροζωία από τον Σακίλ σε high level και στατιστικά υπερειχε του Κόμπι στο σύνολο των πλέι οφ σίζονς.
Ο Τιμ καταφερνε παντα να ανεβάζει το παιχνίδι του στις μεγάλες στιγμές, ενώ ο Κόμπι επαιρνε τότε λιγότερες πρωτοβουλίες.
Αλλά η ειδοποιός διαφορά του Ντάνκαν με κάθε άλλο σύγχρονο του παίκτη, πλην του Λεμπρόν, είναι ότι αποτελεσε τον τέλειο συμπαίκτη. Μεγαλύτερα παράσημα για τον ίδιο αποτελεσαν τα λόγια που ειπαν γι’ αυτόν δύο από τους κυριότερους και σκληρότερους αντιπάλους που αντιμετωπισε στα παρκε.
Σακίλ: “Οι Σπέρς κέρδιζαν όταν έπαιζα εξαιτίας του Ντάνκαν, ενός παίκτη που δεν μπορούσα ποτέ να λυγίσω. Μπορούσα να σκυλοβρίσω τον Πάτρικ Γιούιν, να τα χώσω στη μούρη του Ντέιβιντ Ρόμπινσον, να τρομάξω και να αποσυντονίσω τον Αλόνζο Μούρνινγκ.
Ο Ντάνκαν, όμως, με την παροιμιώδη ηρεμία του και το άχαστο σουτ του -είναι ο κορυφαίος της ιστορίας στη χρήση του ταμπλό- αποσυντόνιζε εμένα και με έβγαζε σχεδόν πάντα έξω από το παιχνίδι μου”.
Αρτέστ: “Ο Ντάνκαν είναι ένας αληθινός γκάνγκστερ των γηπέδων κι ας μην κάνει τίποτα για να το δείξει. Όλοι βγάζουν στο παρκέ συναίσθημα, καρφώνουν στη μούρη κάποιου και ύστερα ουρλιάζουν και πουλάνε μαγκιά. Αυτός απλά σε σκοτώνει μέσα στο γήπεδο. Είναι φονιάς, αλλά και νταβατζής μαζί. Ο μεγαλύτερος νταβατζής του μπάσκετ που υπηρξε ποτε“.
Εν κατακλειδι: Ο Ντάνκαν ηταν η ιδια η μπασκετική ποίηση προσωποποιημένη. Τα μονα σιγουρακια στην ζωη ειναι οι φοροι κι ο θανατος. Αλλα επισης κι οτι: There will N-E-V-E-R be another Tim Duncan. At least not in this lifetime.
ΥΓ1.Το διαδίκτυο έχει κατακλυσθεί από διθυράμβους για την εξωπραγματική απόδοση του Jimmy Butler, ο οποιος χτες οδήγησε το Μαιαμι στην νίκη επι των Bucks και στο προβάδισμα με 3-1 στη σειρά, σημειώνοντας ο ιδιος τους 56!! από τους 119 πόντους της Heat. Δεν έχει δοθεί ομως η αρμόζουσα έμφαση στο ότι ο Butler το πέτυχε συνεπικουρούμενος από συμπαίκτες, εκ των οποιων οι πιο παραγωγικοί σκόραραν ο καθενας τους περίπου το 1/4 από τους δικους του ποντους(Adebayo 15π κι οι ψιλό-άγνωστοι στο ευρύ κοινό Caleb Martin και Gabe Vincent σημείωσαν 12 και 10 πόντους αντιστοίχως).Έχει οδηγήσει τους Heat στο 3-1 επι των Bucks εχοντας για συμπαικτες στη θέση του Power Forward τον 35χρονο Kevin Love, που δεν μπορεί πλέον να σύρει τα πόδια του,και κάποιον Highsmith. Ενώ οι Bucks στην ίδια θέση διαθέτουν τον Γιάννη! Αντιστοιχο επίτευγμα δεν θυμάμαι ούτε από Λεμπρον ούτε από Jordan. Δεν υπάρχουν λόγια για να αποτυπώσουν στο χαρτί τον σεβασμό και θαυμασμό μου για τον ανυπέρβλητο Jimmy Butler, την πιο υποτιμημένη ισως παικταρα όλων των εποχών.
ΥΓ2.Για τα πλει-οφ της Ευρωλίγκας η Ρεάλ υποδέχεται σήμερα την Παρτιζαν, οι παίκτες της οποίας έχουν αγωνισθει σε συνολικά 50 playoff games και μετράνε 24 μόνο νίκες σε αυτά. Αντιστοίχως, οι παίκτες της Ρεάλ έχουν συνολικά 209 εμφανίσεις σε playoff games και στο ενεργητικό τους καταγράφονται 132 νίκες σε αυτά.Ομως, όσο ποιοτικότερο ρόστερ να έχει η Ρεάλ, όσο μεγαλύτερη εμπειρία, βαθος και μεγεθος αν διαθέτουν οι Μαδριλενοι, όλα εξαφανίζονται όταν αντιμετωπίζουν τον ζωντανο θρύλο της Ευρωλίγκας. Τον ένα και μοναδικό Ζελικο Ομπράντοβιτς. Τον κοουτς που έχτισε τον μύθο του μέσα από τέτοιου είδους παιχνίδια. Ο Jesus Mateo , κοουτς της Ρεάλ, μπορεί, κατά τη γνώμη μου, να αποκλείσει τον Ζελικο σε σειρά αγώνων, μόνο ομως αν εκεινος προπονεί αντρική ομάδα κι ο Ομπράντοβιτς εφηβική.Κι όχι παίκτες κλασης σαν τους Exum, Punter, LeDay η παιδιά σαν τους Avramovic, Lessort, Smailagic που αγωνίζονται πάντα σαν σκυλιά ατάιστα. Πιστεύω ότι η Παρτιζαν μπορεί να κερδίσει την Ρεάλ, η οποία αποπνέει μια σχετική «μπαγιατιλα», ακόμη και μες την Μαδρίτη, σε κάποιο από τα 2 πρώτα παιχνίδια της σειράς.Αγωνιζόμενη μάλιστα με τον τρόπο παιχνιδιού που βολεύει τη Ρεάλ, δηλαδη με up tempo ρυθμό και προσπαθώντας να κάνει outscore τους Ισπανούς κι όχι οδηγώντας το ματς σε ξυλικι κι αργές επιθέσεις. Και στην συνέχεια , στην Stark Arena, στο σύγχρονο κολαστήριο της μπασκετικής Ευρώπης , οι Σέρβοι μπορουν να επικρατήσουν και στα 2 ματς και να ταξιδέψουν αυτοί στο Κάουνας για το Final 4.Η πρόκριση της Παρτιζαν αποδίδει 3.80 και το να μείνει η Παρτιζαν αήττητη εντός εδρας πληρώνει 3.50.
ΥΓ3. Και στους 3 αποψινούς αγώνες του NBA, οι γηπεδούχοι δικαιολογημένα θεωρούνται φαβορί για να φθάσουν στη νίκη που θα τους εξασφαλίσει την πρόκριση για τα ημιτελικά των Περιφερειών τους. Πιο εύκολο έργο θεωρώ ότι θα έχουν οι ισχυροί και κραταιοί Σέλτικς, που θα βρουν απέναντι τους την Ατλαντα χωρίς τον τιμωρημένο Dejounte Murray. Ο All-Around Guard των Χωκς προσφέρει αρκετά περισσότερα πράγματα στην ομάδα του πέρα από τους 25 πόντους, τις 6 ασίστ και τα 2 κλεψίματα που είναι οι μέσοι όροι του στα 4 πλει-οφ παιχνίδια απέναντι στους Σέλτικς. Η ηγεσία του, τα deflections που κάνει, η ενέργεια που βγάζει και στις 2 πλευρες του παρκέ κι η ικανότητα του να πληγωνει την αντίπαλη άμυνα με κάθε τρόπο δεν αντικατοπτρίζονται στο φύλλο της στατιστικής. Το κενό του, ιδιως στον επιθετικό τομέα, δεν μπορεί να καλυφθεί από τον Aaron Holiday η από αυξημένα λεπτά συμμετοχής των Bogdan Bogdanovic και Saddiq Bey. Η νίκη των Σέλτικς (απόδοση 1.11) συνδυαζομενη με το Under 110,5 πόντων της Ατλαντα (απόδοση 1.57) πληρώνει 1.74